"Ik wil God en mensen bij elkaar brengen"
Ze had op school geen klassieke talen gehad, dus dominee worden zat er voor Dorien Keus uit Amstelveen niet in. Ze ging culturele antropologie studeren. "Ik voelde een enorme betrokkenheid met mensen die het minder hebben. Ik dacht dat ik met die studie ontwikkelingswerker kon worden." Ze zegt het met enige zelfspot, want ze kwam er tijdens haar studie achter dat die stap richting ontwikkelingswerk toch minder voor de hand lag: "Ik dacht: wat moeten ze in Afrika met een antropoloog? Dan had ik beter geneeskunde of bouwkunde kunnen studeren."
Is dit alles?
Ze haalde een bevoegdheid en ‘rolde het onderwijs in’, maar kwam al snel voor de vraag te staan: is dit alles? "Ik ging nadenken. Wat wil ik eigenlijk in mijn leven? Moet ik dit blijven doen?" Als eind twintiger maakte ze opnieuw een overstap, nu naar het kerkelijk werk. "Dat was fantastisch. Toen dacht ik: ik wil meer met die kerk doen." En zo ging ze uiteindelijk toch theologie studeren. Maar die eerdere studie en haar werk hebben haar blik verbreed, zegt ze: "Het is goed om eerst iets anders te hebben gedaan."
God vindt zijn wegen
Wat is haar beweegreden voor de studie? "Als kind wilde ik mensen graag over God vertellen. Maar dat is natuurlijk wel erg eenrichtingsverkeer… Nu zeg ik liever dat ik God en mensen bij elkaar wil brengen." Haar eigen rol daarin wil ze niet overschatten: "Het gebeurt al. God vindt zijn eigen wegen. Maar ik kan mensen helpen met de vragen die ze hebben."
Ze koos voor de richting gemeentepredikant. "Dat spreekt me het meeste aan. Je bent dicht bij mensen op belangrijke momenten in hun leven, of dat nu in een gesprek is of in een viering. Ik houd erg van de liturgie en de rituelen. Als protestanten vinden we dat alles vooral met woorden moet, terwijl je dingen natuurlijk ook met muziek of met gebaren kunt vormgeven. Of met stilte. Dat vind ik mooi. Wat betreft ben ik een halve katholiek, ben ik bang."
Telkens uitgedaagd
En preken? "Ik leer het te waarderen. Als antropoloog keek ik van buitenaf naar iets, maar als theoloog zit ik er middenin. Op de preekstoel moet ik me uitspreken. Wat zegt ons geloof? Wat zegt God ons in deze tijd? Wat zegt de Bijbel ons? Als theoloog word je telkens uitgedaagd om te kijken hoe zaken zich verhouden tot jouw eigen geloof." Lastig aan de preek vindt ze de performance: het delen van wat je hebt bedacht met een publiek. "Dat is een beetje onzekerheid ten aanzien van mijn eigen rol. Wie ben ik dat ik dit doe? Wie ben ik dat ik dit allemaal mag zeggen? Daar moet ik nog in groeien. Maar ik wil er tegelijkertijd voor waken dat mijn woord wet wordt."
